“بعد چهارم” همکاری در برنامه ریزی با مدل ۳D BIM

در گذشته نمودارهای گانت به طور عام برای نشان دادن برنامه های تولید مورد استفاده قرار می گرفت. یکی از محدودیت های عمده در نمودارهای گانت این است که به ۲۰ صفحه هم می رسد و خواندن و تجسمش می تواند طاقت فرسا باشد. با این قالب ، تیم های پروژه فقط فعالیت های خود را بررسی می کنند و بقیه برنامه ها را رد می کنند. این امر، می تواند منجر به عدم موفقیت شود ؛ زیرا راهی بهینه برای برقراری ارتباط نیست.

۴D Phasing گسترشی برای مدل سه بعدی پروژه است. بعد چهارم زمان را به مدل سه بعدی پروژه اضافه می کند. مراحل ۴ بعدی به کاربر کمک می کند روند وقایع ساخت را درک و تجسم کند.

مدل های ۴D را می توان با توجه به LOD (سطح جزئیات) مورد نظر ، از تجزیه و تحلیل در مرحله طراحی اولیه تا هماهنگی بین رشته ای MEP در حین ساخت ، ایجاد کرد. براساس برنامه و مدل سه بعدی ، می توان مدل ۴D را در کل پروژه به روز و نگهداری کرد.

اهداف

وقتی ما نمایشی مجازی از پروژه را می بینیم که در توالی فعالیت ها شکل می گیرد ، درک بهتری بین همه اعضای تیم پروژه ایجاد می کند. به طور سنتی ، ترسیم های دو بعدی برای نمایش فاز مورد استفاده قرار می گرفت . این ترسیم نیاز دارد که تیم ها در ذهن خود تجسم کنند که تمام فعالیت ها در چه زمان و مکان خاصی از پروژه رخ می دهد. در این راه ممکن است بسیاری از عوامل اساسی موثر در فعالیت های پروژه از دست برود. هدف کلی برای یک مدل ۴D نمایش و ابلاغ بصری برنامه ساخت پروژه ، دامنه کار ، مسئولیت و فعالیت تیم پروژه و غیره است.

“راه ۴D”

تصاویر توانایی ما در درک اطلاعات را بهبود می بخشد . به همین دلیل ، اگر از BIM هنگام استفاده از فعالیت های ساخت استفاده کنیم ، یک فرصت بزرگ وجود دارد – “راه چهارمین بعد”

مدل سازی ۴D صاحبان املاک ، معماران ، مهندسان ، پیمانکاران و سایر برنامه ریزان را قادر می سازد تا فعالیت ها و فرایندهای مربوط به ساخت و ساز را تجسم کنند. هر فعالیتی که انجام می شود باید دارای تاریخ شروع و پایان مشخصی باشد که به اجزای مدل سه بعدی با مکان های خاص متصل شده باشد تا روند ساخت را تجسم کند (مدل ۴D). بعضی اوقات برنامه ریزان صریحاً تاریخ شروع و پایان را بیان نمی کنند.

برای اندیشیدن “به روش ۴ بعدی” ، تجزیه و تحلیل نیازهای تجاری ، فرصت های پروژه (تعریف دامنه) و اندیشیدن در مورد اجرا مهم است.

تجزیه و تحلیل فرصت های پروژه

از مدل سازی ۴ بعدی می توان در انواع پروژه های ساخت یا نوسازی استفاده کرد. با این حال ، چالش های مربوط به پروژه ممکن است از پروژه ای به پروژه دیگر متفاوت باشد. به عنوان مثال ، در یک پروژه ساخت، تیم های پروژه می توانند با استفاده از مدل ۴D برنامه ریزی ساخت را مدیریت کنند ، از همپوشانی یا وقفه بین تیم ها و فعالیت های مختلف جلوگیری کنند ، جدول زمانی را با برنامه زمانبندی شده مطابقت دهند و اهداف دیگری را محقق کنند.

مدل های ۴ بعدی در چرخه عمر ساخت

از یک مدل ۴D می توان در تمام مراحل چرخه عمر پروژه استفاده کرد. سه مرحله اصلی که می توانند از مدل های ۴D بهره مند شوند عبارتند از:

۱٫ پیش طراحی:

در اصل مرحله ای است که امکان سنجی پروژه ارزیابی می شود. مدل های ۴D به عنوان یک واسطه بسیار مفید برای برنامه ریزی استراتژیک پروژه که در آن توالی های مرحله ای مختلف ، پیکربندی فضا و بهینه سازی برنامه ساخت انجام می شود ، عمل می کنند. مدل های ۴ بعدی که برای پروژه نوسازی استفاده می شود ، گزینه های مختلف را بر اساس اینکه آیا مستاجر را از ساختمان منتقل می کند ، تجزیه و تحلیل می کند.

۲٫ توسعه طراحی:

مدل های ۴D قابلیت ساخت طرح را تأیید می کنند و مزایای فعالیت ها و توالی های مختلف ساخت ساختمان پروژه را تعیین می کنند. آنها برنامه ساخت ، مراحل ساخت و ساز و توالی مستاجر را بهینه می کنند. همچنین ارتباط طرح با تیم پروژه و مستاجر را تسهیل می کند.

۳٫ انتخاب / پیشنهادات GC

هنگامی که پیمانکاران پیشنهاد خود را ارائه می دهند ، می توان مدل های ۴ بعدی را برای نشان دادن توانایی پیمانکار در هدایت و اجرای فرایند ساخت و ساز مورد نیاز قرار داد. با پیچیدگی در طراحی ، از مدلهای ۴D برای درک بهتر فعالیتهای ساختمانی در مرحله پیشنهادات استفاده می شود. اگر پیمانکار درک بهتری از فضا و محدودیت ها داشته باشد ، مناقصه واقع بینانه تر و دقیق تر خواهد بود.

۴٫ ساخت و ساز

در مرحله ساخت پروژه ، از مدلهای ۴D برای هماهنگی بهتر بین تیمها و بررسی قابلیت ساخت استفاده می شود. به عبارت دیگر ، درک درستی از میزان ترافیک سایت به دست می دهد. همچنین می توان از مدل های ۴ بعدی برای بررسی و ردیابی پیشرفت ساخت و ساز هفتگی / دو هفته یک بار استفاده کرد. این کار به تیم ها امکان می دهد که برنامه مدیریتی را بهتر مقایسه کنند.

عوامل موثر در اجرای ۴D:

۱٫ تیم های پروژه

مدل ۴D شامل پارامترهای طراحی و برنامه ریزی می باشد که حضور اعضای تیم پروژه برای آنها مهم است.

۲٫ بودجه / برنامه

مدل ۴D از یک مدل سه بعدی استخراج می شود که زمان به آن اضافه شده است. با این حال ، تیم های پروژه باید درباره جزئیات و عناصر اضافی برای مدل سازی بحث کنند. هر پروژه دارای یک جدول زمانی ساخت است . وظیفه تیم ها پیوند دادن اشیا مدل ۴D به برنامه ساخت است. ممکن است تفاوتی بین برنامه مدل ۴D و برنامه ساخت وجود داشته باشد ، در این موارد ، فعالیتهای اضافی باید به مدل اضافه شوند تا تجسم صحیح مرحله ۴D را امکان پذیر کند. همه تیم های پروژه باید بر اساس پیچیدگی طراحی ، فناوری و سایر چالش ها ، از درست بودن زمان ایجاد مدل اطمینان حاصل کنند.

وقتی مدل های ۴D خیلی زود یا خیلی دیر به وجود می آیند ، ممکن است مزایای کمتری نسبت به مدل های ایجاد شده در زمان ایده آل ارائه دهند. همیشه داشتن یک مدل سه بعدی در اوایل پروژه توصیه می شود . اما مدلهای ۴ بعدی که خیلی زود ایجاد می شوند ، معمولاً سطحی هستند . به همین ترتیب ، وقتی مدل های ۴D خیلی دیر ایجاد می شوند ، معمولاً قابلیت تغییر در پروژه ندارند.

۳٫ تبادل اطلاعات

مدیر پروژه باید در فن آوری مدل ۴D و مسائل اصلی آن تبحر داشته باشد:

• مشکلات یکپارچه سازی نرم افزار
• مشکلات رابط کاربر
• مسائل فرایند فنی ۴D