مروری بر استانداردهای BuildingSMART
از سال ۲۰۰۵، buildingSMART به یک سازمان جهانی تبدیل شده است ، و علاوه بر توسعه IFC ، چندین استاندارد دیگر از جمله BCF ، MVD ، IDM و bsDD را توسعه داده است. این استانداردهای مختلف چیست و چه کاری انجام می دهند، موضوع این مقاله است.
IFC (کلاسهای بنیاد صنعت)
IFC اولین استاندارد buildingSMART و استانداردی است که تمام استانداردهای مربوط به قابلیت همکاری فناوری AEC را آغاز کرد. جالب است بدانید که IFC حتی اصطلاح “مدل سازی اطلاعات ساخت” را از قبل تعیین کرده بود.

نکته قابل توجه این است که IFC به گونه ای ساختار یافته است که نسخه های بعدی می توانند با افزودن عناصر بیشتر ، ویژگی ها و روابط آنها بر روی آن ایجاد شوند.
در حالی که استفاده از IFC با توجه به سابقه طولانی آن در صنعت فناوری AEC کاملاً قابل درک است ، یک مرور سریع انجام می دهیم:
-
- استفاده اولیه از IFC برای تبادل داده بین برنامه های مختلف که مستقیماً از طریق API ها یکپارچه نمی شوند.
-
- تیم های پروژه در یک رشته واحد معمولاً با یک برنامه BIM کار می کنند و نیازی به استفاده از IFC ندارند.
-
- رشته های مختلف طراحی که روی پلتفرم های مختلف کار می کنند برای تبادل داده به IFC نیاز دارند.
-
- ابزارهای تجزیه و تحلیل مانند انرژی ، ساختار ، نور ، و غیره ، معمولاً مستقیماً با برنامه های BIM با استفاده از API ها ادغام می شوند.
-
- اکثر فرایندهای پایین دستی مانند هماهنگی مدل ، زمانبندی ساخت ، برداشت مقدار ، هزینه ، مدیریت پروژه و غیره ، برای وارد کردن تمام مدلهای انضباطی مختلف که در برنامه های مختلف تألیف شده است ، به IFC متکی است.
-
- تعداد برنامه های نمایشگر رایگان فایل های IFC در حال افزایش است. یک مثال در شکل ۳ نشان داده شده است.


BCF (قالب همکاری BIM)
قالب BCF به طور خاص برای هماهنگی چندین مدل طراحی شده است که در قالب IFC به یک برنامه هماهنگی و تشخیص تداخل صادر شده است. به طور معمول ، هنگام جمع آوری مدل های مختلف ، حتی برای یک ساختمان معمولی ، تعداد زیادی از مسائل تشخیص داده می شود ، مانند تداخل عناصر سازه ای با عناصر معماری ، عدم تحمل مناسب برای عناصر MEP و غیره.
با توجه به اهمیت هماهنگی مدل و تشخیص تداخل و حل هر گونه اختلال در طراحی قبل از ساخت ، تعداد فزاینده ای از برنامه ها وجود دارد که اغلب علاوه بر سایر وظایف ، این کار را انجام می دهند. برای مثال، Solibri.
همه این برنامه ها صرف نظر از کار دیگری که انجام می دهند ، با BCF یکسان کار می کنند – مسائلی که در مدل ترکیبی تشخیص داده می شوند ، در قالب BCF کامپایل و صادر می شوند ، که سپس می توانند برای ایجاد تغییرات لازم به برنامه های تألیف BIM وارد شوند.

MVD ، IDM و bsDD
اینها سه استاندارد buildingSMART اضافی هستند که عمدتاً توسعه دهندگان برنامه های AEC را هدف قرار می دهند تا کاربران نهایی. از بین این موارد ، درک MVD (تعریف نمای مدل) ساده ترین است. همانطور که در نمودار سمت چپ شکل ۵ نشان داده شده است ، به زیر مجموعه های مختلف مدل کامل IFC اشاره می شود که برای کارهای خاصی مانند تجزیه و تحلیل انرژی ، تحلیل ساختاری ، محاسبات روشنایی روز و غیره مورد نیاز است. buildingSMART ام-وی-دی هایی را برای کارهای مختلف توسعه داده است ، و اینها را می توان در گزینه های مختلفی که هنگام خروج یک مدل به IFC در برنامه BIM موجود است ، مشاهده کرد (شکل ۵ ، تصویر سمت راست را ببینید).

همانطور که IFC به توسعه و افزودن عناصر بیشتر ادامه می دهد ، تعداد MVD ها نیز افزایش می یابد و این امکان را فراهم می آورد که IFC برای تعداد بیشتری از کارهای تخصصی مورد استفاده قرار گیرد.
دو استاندارد باقی مانده بیشتر فنی هستند. IDM (راهنمای تحویل اطلاعات) به منظور تعریف MVD ها برای موارد مختلف استفاده ایجاد شد. و سرانجام ، bSDD (buildingSMART Data Dictionary) مشابه یک مترجم برای عناصر BIM است و اصطلاحات عناصر مختلف را در زبان های مختلف و سیستم های طبقه بندی ترسیم می کند.
سخن آخر
قابلیت همکاری یک مسئله مهم برای برنامه های کامپیوتری در هر زمینه ای است. سازمان مستقل buildingSMART نزدیک به سی سال است که استانداردهایی برای کاربردهای فناوری AEC را توسعه داده است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.