۷ باور غلط در دیتیلینگ معماری که در عصر دیجیتال تغییر می کنند

اخیراً در دسترس بودن تکنیک های طراحی و تولید خودکار ، دیتیلینگ ساختمان را تغییر داده است. با وجود روشهای طراحی پارامتریک و الگوریتمی و استفاده از ساخت دیجیتال ، تکنیک های جدیدی برای دیتیلینگ لازم است.

۷ باور غلط در دیتیلینگ معماری که در عصر دیجیتال تغییر می کنند

اگرچه اغلب به دیتیلینگ توجه چندانی نمی شود ، اما جزئیات معماری برای بسیاری از جنبه های ساختمان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. دیتیلینگ بر روند تولید ، روش مونتاژ و حتی رد پای اکولوژیکی ساخت تأثیر می گذارد. معماری معاصر علاقه جدیدی به جزئیات نشان می دهد. این اشتیاق جدید مربوط استفاده از فن آوری های دیجیتال است.

به عنوان مثال ، در روند طراحی استادیوم آویوا در دوبلین (تصویر زیر) ، اصول هندسی عناصر سازه ای و قطعات نما از همان ابتدا در مدل پارامتریک وجود داشت. در طی مراحل طراحی ، پیشنهادها و الزامات پیمانکاران ، براساس محدودیت های ساخت ، در این مدل گنجانده شد که بعداً به عنوان پایه ای برای ساخت مورد استفاده قرار گرفت:

 برج دروازه طراحی شده در فرانکفورت (تصویر زیر) یکی دیگر از مثال های خوب از نحوه ی دیتیلینگ در معماری دیجیتال است. به گفته نویسندگان:

این فرایند در یک فرآیند تعاملی از پایین به بالا ایجاد شده است ، جایی که همه اعضای تیم های مختلف با مذاکره توافق کردند . معماران ، مهندسان و تولیدکنندگان در یک جریان مشترک با یکدیگر ارتباط داشتند.

تصمیمات مربوط به زهکشی ، روکش و اتصالات سازه ای بین طراحان و تولیدکنندگان گرفته شد. بعنوان مثال ، ابعاد شاخه ها با توجه به اندازه استخرهای گالوانیزه که باید در آنها پوشش داده می شدند .

۷ باور غلط در دیتیلینگ معماری

با در دسترس بودن نرم افزار پارامتریک و ساخت دیجیتال ، چه چیزی در دیتیلینگ معماری تغییر کرده است؟

باور غلط ۱: جزئیات پس از تعریف طراحی مفهومی اتفاق می افتد

هنگامی که ما امکان ساخت قطعات سفارشی دیجیتالی را برای یک ساختمان در نظر می گیریم ، باید از همان ابتدا نحوه تولید این قطعات و چگونگی ترکیب آنها را پیش بینی کنیم. ما نمی توانیم مفهومی را بسازیم که قابل ساخت نباشد ، بنابراین جزئیات باید به موازات طراحی مفهومی توسعه یابد ، که انجام آن در یک فرایند طراحی دیجیتال یکپارچه آسان تر است. مدل سازی پارامتریک این امکان را به طراحان می دهد تا از ابعاد موقت استفاده کرده و بعداً آنها را تغییر دهند ، بدون اینکه مجبور شوند همه چیز را از ابتدا بازسازی کنند.

باور غلط ۲: پرداخت دیتیلینگ وظیفه معمار است

این تصور که یک معمار می تواند جزئیات را به خوبی و به تنهایی توسعه دهد ، یک اشتباه است. جزئیات خوب فقط در رابطه با تولید کنندگان و مصالح یا مهندسان مکانیک قابل توسعه است. دستورالعمل های ساخت دیجیتال اکنون بخش مهمی از اسناد جزئیات هستند ، زیرا مشخصات ابزارها و پارامترهای دستگاه می تواند در محصول نهایی دخالت کند.

باور غلط ۳: طراحی جزئیات نسبت به طراحی مفهومی اهمیت کمتری دارد

استودیوهای طراحی معماری معمولاً بیش از مسائل فنی به خلاقیت اهمیت داده اند و توسعه جزئیات را به تکنسین ها واگذار کرده اند. امروزه هم افزایی بین طراحی مفهومی و جزئیات برای یک ساختمان موفق بسیار حیاتی است. نمونه های اخیر نشان می دهد که چگونه جزئیات ساختمان از مراحل اولیه طراحی در حال توسعه است.

باور غلط ۴: جزئیات از طریق نقشه های متعامد نشان داده می شوند

نقشه های معمولی ۲D که معماران برای نمایش جزئیات استفاده می کردند ، قدیمی شده اند. اگرچه هنوز به نقشه های ساختمانی سنتی برای سایت ساختمانی نیاز داریم ، اما اسناد جزئیات اکنون شامل دستورالعمل های ساختاری مانند طرح های تودرتو است که برای سازنده ارسال می شود. مدل های اطلاعات ساخت به طراحان این امکان را می دهد تا سطوح مختلف جزئیات را نشان دهند و از مدل های سه بعدی به صورت پویا استفاده کنند. جزئیات معماری همچنین می تواند توسط اسکریپت ها تولید شود و از طریق انیمیشن هایی که مراحل مونتاژ را نشان می دهد ، به تیم سازنده ارائه شود.

باور غلط ۵: همیشه یک راه حل استاندارد برای یک دیتیلینگ وجود دارد

دیتیلنگ در حال به دست آوردن جایگاه جدیدی در شیوه های معاصر و تبدیل شدن به یک بخش مهم در طراحی است. اگرچه هنوز برای بیشتر قسمتهای ساختمان از جزئیات استاندارد استفاده می شود ، اما جزئیات مخصوص تولید شده می توانند به ساختمان ارزش افزوده بخشیده و شخصیت آن را تعریف کنند .

باور غلط ۶: دیتیلینگ برای پنهان کردن نقص مصالح به کار می رود

دیتیلینگ باید برای برقراری ارتباط با چیزی ایجاد شود ، نه اینکه چیزی را پنهان کند.

باور غلط ۷: با فناوری های دیجیتال دیگر نیازی به دیتیلینگ نیست

با مدل سازی پارامتریک و ساخت دیجیتال ، فرصت های جدیدی برای طراحی جزئیات پیچیده تر و جالب تر وجود دارد که نیاز به مهارت های جدیدی دارد.

می توان نتیجه گرفت که دیتیلنگ معماری نه تنها جنبه های نظری و فن آوری ساختمان ، بلکه باید مسائلی از جمله پارامتر سازی و اسکریپت نویسی در روند طراحی ، و استفاده از تکنیک های ساخت دیجیتال را در نظر بگیرد. وقتی دیتیلینگ ساختمان توسط اسکریپت ها تولید می شود احتمال اشتباه کمتری وجود دارد . به عنوان مثال از اسکریپت ها برای دیتیلینگ ساختمان RE سوئیس استفاده شد .

با در دسترس بودن دستگاه های چاپ سه بعدی خوش قیمت ، می توان از ابتدای کار از نمونه سازی سریع استفاده کرد . استفاده از مدل های چاپ سه بعدی در هنگام طراحی دیتیلینگ می تواند تأثیر زیادی در نتیجه داشته باشد.

در پایان می توان گفت درک عمیق فرآیندهای جدید تولید بسیار مهم است.

رابرت و ریوکا آکسمن ادعا می کنند ، معماری در حال اصلاح مجدد خود به عنوان یک حرفه است. توانایی های جدید برای توسعه دیتیلینگ معماری با استفاده از تکنیک های ساخت دیجیتال مورد نیاز است. این فرایند می تواند به یک زمینه تخصصی جدید برای معماران تبدیل شود. اکنون ما باید به فکر راهبردهای توسعه مهارت های مورد نیاز در محیط دانشگاهی ، افزایش فرصت های کار بین رشته ای باشیم.