انقلاب نرم افزار های معماری

وقتی صحبت از نرم افزاری می شود که طراحان به آن اعتماد کرده اند ، اکثر ما مشتاقانه منتظر انتشار نسخه های بعدی نرم افزارهایی مانند Autodesk ، McNeel ( Rhino ) و Bentley (MicroStation) هستیم.

انقلاب نرم افزار های معماری

نگارنده می گوید: ۵ سال است که ما به طور رسمی برنامه تحقیقاتی خود را  Yazdani Studio of Cannon Design راه اندازی کرده ایم . در این دوره ما درک کرده ایم که روند فرآیند ما نشان دهنده روابط بزرگتر و در حال تغییر معماران با ابزار تولیدشان است. به طور خاص ، ما متوجه شده ایم که در اواخر سال ۲۰۰۷ چیزی تغییر کرده است. مک نیل یک پلاگین برنامه نویسی بصری به نام Grasshopper معرفی کرد.

برنامه ای که یک استودیوی هالیوود برای ایجاد جلوه های ویژه از آن استفاده می کند اغلب همان برنامه ای است که معمار برای ایده طراحی استفاده می کند. منطقی است که شرکت های نرم افزاری سرمایه گذاری در توسعه ابزارهایی را فراهم کنند که به بخشهای بزرگ بازار خدمات می دهند. همچنین منطقی است که کسب و کارهای کوچک از صنایع بزرگتر ابزار بگیرند. اما در مورد خصوصیات مختصر فرآیندی که مخصوص برخی استودیوهاست ، چه باید کرد؟ احتمالاً یک برنامه کاربردی با هدف کلی  ، به طور کامل با روش انجام کارها سازگار نخواهد بود.

از زمان معرفی اتوکد در اوایل دهه ۸۰ ، معماران تلاش کرده اند تا راهی راحت برای بهره مندی از ابزارهای تولید دیجیتال ، بدون فدا کردن امضای هنری خود پیدا کنند. در دهه ۹۰ ، فرانک گری با معرفی CATIA – نرم افزاری که در ابتدا برای طراحی هواپیماهای جنگنده ساخته شده بود – سعی کرد بتواند هندسه های پیچیده ای را ایجاد کند. برای بقیه صنایع ، حفظ تیمی از برنامه نویسان اختصاصی یا حتی حفظ معمارانی که در برنامه نویسی مهارت دارند ، کار دشواری بوده است. در بیشتر مواقع ، هنرمندان و معماران مجبور به انتخاب سازش بین روند طراحی و عملکرد نرم افزار موجود در بازار هستند. با این حال. نسل جدیدی از ابزارهای برنامه نویسی بصری اکنون گزینه دیگری را به طراحان می دهد: توانایی متناسب کردن برنامه ها با روش خاص آنها – بدون تیم اختصاصی برنامه نویسی.

برنامه نویسی بصری بخشی از طبقه بندی وسیع تری از ابزارهاست که از توسعه کاربر نهایی (EUD) پشتیبانی می کنند. EUD پاسخ توسعه دهندگان به نیاز به شخصی سازی و اتوماسیون کاربر است. اکثر نرم افزاری های محبوب دارای قابلیت خودکار سازی کارهای تکراری هستند. Rhino دارای RhinoScript و رویت دارای DesignScript و ۳dsMax دارای MAXscript و مایا دارای MEL است . در واقع ، فقط یک گروه نسبتاً کوچک از کاربران نهایی واقعی هستند که می توانند از این زبان های اسکریپت نویسی با هر مهارت استفاده کنند و تعداد معدودی که می توانند ، به سرعت تخصصی می شوند. خوشبختانه نرم افزار های برنامه نویسی بصری مانند Grasshopper ، Dynamo، Generative Components ، MCDS 3dsMax و Marionette for Vectorworks بدون هیچ گونه نیاز به دانش برنامه نویسی ، به طراحان دسترسی به EUD را می دهند. با رفع این مشکل، برنامه نویسی بصری به سرعت EUD در معماری را به یک کاربرد عادی در هر پروژه تبدیل می کند.

محبوبیت نرم افزاری مانند Grasshopper و Dynamo نشان می دهد که رابطه معماران با ابزارهایشان در حال تغییر است.

کاربرد اسکریپت نویسی تصویری چیزی فراتر از سفارشی سازی است. طراحی مولد امکان تولید غیر خطی را فراهم می کن. برای معماران ، این می تواند به معنای تحول اساسی در نحوه انجام کار باشد. به طور سنتی ، خدمات معماری در یک مجموعه دقیق از نقاط عطف ارائه می شوند. پس از اتمام یک مرحله ، تصمیمات گرفته شده در آن مرحله تقویت شده و مرحله بعدی توسعه آغاز می شود. این فرایند در دنیای پیش-دیجیتال ابداع شده است. اما اگر اطلاعات سطح شماتیک بتواند در اواخر فرآیند توسعه بدون صرف وقت و هزینه برای طراح ، در یک مدل گنجانده شود چه؟ اگر اطلاعات جدید یا یک تصمیم طراحی بتواند در هر مرحله از روند کار ادغام شود ، چه می شود؟ اگر اسناد ساخت و ساز قبل از اتمام طراحی شماتیک شروع شود ، چه می شود؟ اگر کل پروژه به عنوان مجموعه ای از تصمیمات و روابط بهم پیوسته تعریف شود ، همه اینها امکان پذیر است. در حقیقت ، این اتفاق از لحظه ای که صنعت از CAD به رویکرد مدل سازی سه بعدی وارد شد، پایان یافت . اسکریپت نویسی بصری راهی برای ایجاد و مدیریت به طراحان می دهد.

دیدن اینکه چگونه استفاده از ابزارهای EUD بر صنعت ما تأثیر می گذارد هیجان انگیز است. CAD و BIM قرار بود انقلابی در عمل معماری ایجاد کنند. آیا EUD سرانجام انقلابی را که همه منتظر آن بودیم تحقق می بخشد؟