چهار دلیل که مدل سازی ۳D و BIM آینده طراحی زیرساخت ها هستند
پروژه های حمل و نقل می توانند جدیدترین فرایند های BIM را که صنعت ساخت از آنها استفاده می کند – صرفه جویی در هزینه و بهبود زیرساخت ها – استفاده کنند.
با گذشت بیست سال از قرن بیست و یکم ، ما هنوز از طراحی منسوخ برای پروژه های مهم زیرساختی استفاده می کنیم. مدل سازی اطلاعات ساخت (BIM) – مدل های سه بعدی مهندسی شده – به طور گسترده ای در صنعت ساختمان پذیرفته شده است .
BIM یک روش طراحی بالغ است که پتانسیل بهبود روش تحویل پروژه های حمل و نقل را نشان می دهد. اما ، صنعت حمل و نقل عقب مانده است.
نیاز به BIM مشخص است. ساختارهای حمل و نقل در حال پیر شدن هستند – در بعضی موارد ، آنها به طور قابل توجهی از “تاریخ انقضا” گذشته اند. جمعیت ، به ویژه در مناطق شهری ، به رشد خود ادامه می دهد و زیرساخت های قدیمی را بیشتر تحت فشار قرار می دهد. این چالش ها بدان معنی است که اکنون زمان ساخت کارآمدتر و مقرون به صرفه ترین فناوری ها برای ساخت ، نگهداری ، نظارت و تعمیر جاده ها ، پل ها و سایر زیرساخت ها است.
۱٫ پیش بینی هزینه بهتر – و نگاهی به ۴D و ۵D
این صنعت برای دهه ها با برنامه های دوبعدی جاده ها ، پل ها و سایر پروژه ها را طراحی کرده است. با مدل سازی دیجیتال ، شما دقیقاً می دانید چه انتظاری داشته باشید.
به طور طبیعی ، برنامه ریزی و بودجه دو عامل مهم در موفقیت پروژه ها ، به ویژه پروژه های بزرگ است.
جنبه ۴D یک مدل دیجیتالی این امکان را می دهد که برنامه ریزی ساخت بخشی جدایی ناپذیر از طرح باشد. این برنامه ها نشان می دهد که هر چیزی در کجا ساخته می شود.
برای ۵D ، هزینه ها در پروژه ادغام می شوند. مشتری و پیمانکار از زمان ورود مصالح در محل ، زمان نیاز به پرداخت هزینه مصالح و زمان تحویل فاکتور مطلع خواهند شد. در نتیجه هزینه های اضافی حذف می شود.
۲٫ خطای کمتر مدلهای سه بعدی تشخیص اشتباه را آسان می کند
مدل های دیجیتالی خطاها را بسیار کاهش می دهند و در نهایت باعث صرفه جویی در وقت و هزینه می شوند.
با یک مدل سه بعدی ، طراحان بلافاصله می بینند که آیا چیزی به نظر اشتباه می رسد. مدل های دیجیتال به طور طبیعی تشخیص تداخل را فراهم می کنند. اگر لوله ها یکدیگر را قطع کرده یا به پایه پل برخورد کنند ، بلافاصله به صورت سه بعدی قابل مشاهده است.
برنامه های ۲ بعدی تداخل ها را به خوبی نشان نمی دهد. مجموعه های طرح سنتی معمولاً شامل مقاطع عرضی هر ۵۰ یا ۱۰۰ فوت هستند. یک مدل سه بعدی اساساً یک مقطع عظیم است و سطحی از جزئیات را که در دنیای ۲ بعدی غیرممکن است، فراهم می کند.
۳٫ درک بهتر – کارفرمای راضی تر
مدل های ۴D برنامه پروژه را به مدل سه بعدی اضافه می کنند.
عموم مردم معمولاً با مشاهده نقشه های مهندسی برای تجسم پروژه مشکل دارند. اما مدل ها را می توان در یک جلسه عمومی ارائه داد و دقیقاً شکل پایانی پروژه را نمایش داد. این برای مشتری عالی است زیرا آنها مجبور نیستند حدس بزنند که نتیجه ی کار، چگونه به نظر می رسد. همچنین پیمانکار نمی تواند بگوید مشکل از آنها بوده که به خوبی درک نکرده اند. چرا که قبل از شروع ساخت ، پروژه کامل را دیده اند.
۴٫ هزینه کمتر ، محصول بهتر و ساخت ایمن تر
هزینه ساخت طرح های سه بعدی بیشتر از طرح های سنتی است. شاید تا ۱۰ درصد بیشتر در هزینه طراحی. شاید زیاد به نظر می رسد ، تا زمانی که بدانید در ساخت نهایی حدود چهار درصد در هزینه ها صرفه جویی می شود.
این درصد در یک پروژه ۲ میلیارد دلاری ۸۰ میلیون دلار است. این طرح ممکن است ۱۰ درصد بیشتر هزینه داشته باشد ، اما صرفه جویی در ساخت و ساز آنقدر چشمگیر است که هزینه های بالاتر طراحی به چشم نمی آید. با داشتن یک مدل سه بعدی کامل ، تعداد تغییر کمتر است. تغییرات کمتر به معنای کاهش هزینه است.
آینده سه بعدی است
با مدل سازی BIM / 3D برای پروژه های زیرساختی ، می توانیم برای مشتریان ، پیمانکاران بزرگراه ، جاده ، پل یا سایر زیرساخت های بهتر و با هزینه کمتری ارائه دهیم. با استفاده از مدل های سه بعدی ، ما خود را برای پیشرفت های آینده آماده می کنیم ، مانند قرار دادن سنسورها در یک پل برای ردیابی عملکرد ، ایجاد دیجیتال ، ایجاد نظارت بر سطح CO2 – گزینه ها تقریباً بی پایان هستند.
مدل های دیجیتال سه بعدی جزئیات بسیار بیشتر ، خطاهای کمتر ، صرفه جویی قابل توجه و یک سایت کار ایمن را به ما ارائه می دهند. وقت آن است که آینده دیجیتالی به واقعیت امروز تبدیل شود.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.